嘴巴 [zuǐ bā]
1 〈方〉:嘴,口。
例 张开嘴巴。
英 mouth;
2 口:面颊的俗称。俗称批颊为打嘴巴。
例 挨了一个嘴巴。
英 face;
3 亦称“嘴巴子”
1 嘴。
2 嘴部附近的部位。
1 嘴。
2 脸颊。
英语 mouth, CL:張|张[zhang1], slap in the face, CL:個|个[ge4]
德语 Kopf, Ventileingang (S), Mund (S)
法语 bouche, claque (sur le visage), gifle