芬芳 [fēn fāng]
1 香;香气。
例 芬芳袭人。
英 fragrance; fragrant;
2 具有香气的东西。
例 芬芳的原野。
英 sweets;
2 比喻美好的德行或名声。
3 犹纷纷。
1 香气。
2 形容香气淡雅。
3 形容事物的美好。
英语 perfume, fragrant
德语 angenehm duftend, wohlriechend, Wohlgeruch (Adj)
法语 parfumé, odorant
词语词性
词语组合
词语首拼