唆使 [suō shǐ]
1 怂恿或挑动别人去干坏事。
例 操笑曰:“量汝是个医人,安敢下毒害我?必有人唆使你来。——《三国演义》
英 abet sb. to do evil;
1 挑动别人去做坏事;教唆。
1 指使他人去做坏事。
德语 provozieren (V), provozierend (V), verleiten (V)
法语 inciter, pousser
词语词性
词语组合
词语首拼